Расонскі раён створаны 17 ліпеня 1924 года. Гэта 128 населеных пунктаў з райцэнтрам-гарадскім пасёлкам Расоны. Плошча раёна-1,9 тысячы квадратных кіламетраў.
У лістападзе 1917 года ў раёне ўстаноўлена Савецкая ўлада. З лютага 1919 па сакавік 1924 года ён уваходзіць у склад РСФСР.
Першае згадванне аб Расонах адносіцца да 1552 годзе. У той час тут было "7 дымоў" (гаспадарак, якія лічыліся падатковай адзінкай у Старажытнай Русі).
Раён быў сведкам і арэнай многіх гістарычна важных падзей. Тут праходзілі палкі Івана Жахлівага. У гады Лівонскай вайны ля зліцця рэк Нішчы і Дрыса ў 1566 годзе закладзена крэпасць "Сокал", разваліны якой захаваліся і дагэтуль. Гэтая крэпасць была адной з найбольш умацаваных на Маскоўскай мяжы.
Пад Клясціцамі 18 ліпеня 1812 года авангард рускага корпуса Вітгенштэйна пад вадзіцельствам генерала Якава Пятровіча Кульнёва нанёс паражэнне французскаму корпусу маршала удзіна і папярэдзіў нашэсце Напалеона на Пецярбург.
У XVII-XIX стагоддзях характэрнымі для тэрыторыі раёна былі ўзвядзенне архітэктурна-паркавых рэзідэнцый (сядзіба Глазка і іншыя), паркавая і праваслаўнае культавае будаўніцтва. У вёсках было шмат цэркваў, у Гарбачэве, у Дзмітравым мосце – касцёлы. Цяпер адноўлена і дзейнічае Свята-Узнясенская Царква ў Расонах (1879 год).
У вёсцы Тродавічы на Расоншчыне невялікім маёнткам і нерухомасцю валодалі браты Іван і Францыск Скарыны. У 1936 годзе тут нарадзіўся беларускі паэт Генадзь Бураўкін. На беразе возера Нешчарда ў мурагі прайшлі дзяцінства і юнацтва вядомага беларускага літаратара, аўтара празаічнага зборніка «Шляхціц Завальня...", вершаў "гарэліца", "дзве бярозы" Яна Баршчэўскага. У 1997 годзе тут усталяваны помнік славутаму земляку.
На Расоншчыне бывалі Янка Купала, тут працаваў Янка Скрыган. У вёсцы Калюціна нарадзіўся драматург Мікалай Матукоўскі.
Расонскі раён – край Партызанскай славы. З першых дзён Вялікай Айчыннай вайны тут была разгорнута шырокая падпольная, а затым і партызанская барацьба з нямецка-фашысцкімі захопнікамі. Адным з арганізатараў і кіраўнікоў падполля і партызанскага руху быў настаўнік Расонскай сярэдняй школы Пётр Міронавіч Машэраў. Дзякуючы партызанскім брыгадам ўжо да канца 1942 года раён быў вызвалены ад акупантаў.
Вялікія страты панесла Расоншчына ў гады вайны. Гітлераўскія галаварэзы забілі, спалілі, закатавалі, павесілі тут тысячы мірных жыхароў. Калі да вайны насельніцтва складала 37 311 чалавек, то пасля вызвалення раёна засталося 17 031.
Месцам памяці і смутку стаў мемарыяльны сквер у райцэнтры, дзе спачывае прах больш за 1 500 воінаў, партызан і мірных жыхароў, якія сталі ахвярамі фашысцкай агрэсіі. У Расонах дзейнічае Музей баявой садружнасці.
Ёсць музей пад адкрытым небам недалёка ад в. Роўнае поле, на месцы дыслакацыі партызанскай брыгады імя Ракасоўскага, камісарам якой быў П. М. Машэраў. У вёсцы Межна дзейнічае музей Партызанскай славы на месцы базавання падпольнага райкама КП (б) б у 1942-1943 гадах.
Мужнасці абаронцаў Радзімы, падзеям 1812 года і 1941-1945 гадоў прысвечаны мемарыяльны комплекс у вёсцы Клясціцы.
