Расоншчына гэта:
- 1,9 тыс. Кв.км плошчы, з якіх амаль 70% займаюць паўднёва-тайговыя лясы, якія распаўсюдзіліся з суседняй Пскоўшчыны на наш Поўнач;
- блакітны россып з 192 азёр, агульнай плошчай 8009 га;
- больш за 15 вялікіх і малых рэк, сярод якіх рака Дрыса з прытокамі Свольна, Нішча, Нешчарда;
- крыніцы з чыстай, гаючай вадой, адзін з якіх, «Лазарава крыніца», з'яўляецца гідралагічным помнікам прыроды;
- унікальны балотны комплекс верхавых балот (Заборскі Мох, Юхаўскі Мох, Межна), які займае 49% плошчы раёна і саступае па плошчы толькі балоту "Ельня" Мёрскага раёна;
- заказнікі "Сіньша» і «Чырвоны Бор» з разнастайнай фаунай і флорай, каштоўнымі відамі, уключанымі ў Чырвоную кнігу.
Археалагічныя звесткі пра засяленне тутэйшых месцін датуюцца ІХ V тысячагоддзямі да новай эры. На тэрыторыі Расонскага раёна знаходзіцца мноства археалагічных помнікаў гарадзішчаў, паселішчаў, курганных могільнікаў.
Жыхары Расон палюбілі лірычнае тлумачэнне назвы гарадскога пасёлка Расоны толькі тут, у прыгожым, азёрным кутку, як багата летняй раніцай дыяментамі зіхацяць расінкі ў густой траве...
Знаўцы тапанімікі сцвярджаюць, што пасёлак атрымаў назву ад возера Расона, каля якога ён знаходзіцца. У аснову назвы лягло старабеларускае слова «расхоны» яры, схілы, якія разыходзяцца ў два бакі, невялікія заліўчыкі, якіх якраз шмат у возера.
Першы успамін пра Расоны (вёска Расона ў Полацкім ваяводстве ВКЛ) адносіцца да 1552 г.
Расонскі раён створаны 17. 07. 1924 г. У раёне 128 населеных пунктаў, у тым ліку гарадскі пасёлак Расоны, размешчаны на беразе аднайменнага возера ў 276 кіламетрах ад Мінска і 165 кіламетрах ад Віцебску.
Насельніцтва раёна на 2018/01/01 года складае 9180 чалавек, у тым ліку 4826 гарадскога і 4354 сельскага насельніцтва. Адміністрацыйна раён дзеліцца на 6 сельсаветаў: Альбрэхтаўскі, Гарбачэўскі, Клястіцкі, Краснапольскі, Сакалішчанскі, Янкавіцкі.
